domingo, 24 de abril de 2011

Pasou unha estrela fugaz

De entre os blogs ós que estou suscrito hai soamente dous que non son nin de amigos, nin moi seguidos ou de referencia; é decir, que non teño ningunha razón en concreto para seguilos: basicamente, son personas normales, anónimas e perfectos extraños para min, pero un día coleime nos seus blogs sin que me vise naide e, como tampouco faigo muito ruído, eles siguen coas súas cousas e aínda non se deron conta de que tou alí.
A un cheguei por unha ventana fai uns tres anos, seguindo un link que se olvidaron medio adormecido na páxina da SER. Ao outro levoume Google o 26 de maio de 2008 cando estaba tratando de encontra-la cita exacta dunha viñeta do "Caderno de viaxe" de Craig Thompson.
O autor dun deles é un avogado madrileño dunhos 35 anos. Os do outro son dous irmáns, unha deles posiblemente informática, e poderían ser madrileños ou non, ter 35 anos ou igual 30. O avogado entrou na carreira diplomática fai un tempo e pode que esté destinado en Liberia e que sexa por eso que xa non escribe.
Os irmáns, sin estar na carreira diplomática, tamén levan unha boa ración de viaxes: viviron en Dublín e Berlín e viaxaron moito pola India, pero nunca deixaron constancia no seu blog de ter pisado Liberia.
Quere decirse con esto que non teñen por qué coñecerse de nada, que seguiron camiños moi distintos e moi separados na vida, e que é probable que o único vínculo existente entre eles na inmensidade sideral sexa eu.
Quere decirse con esto, tamén, que a miña maneira de chegar a eles foi o suficientemente errática como para que tivese chegado a calquer outro punto do espacio no seu lugar, e que as razóns polas cales me suscribín a eles non teñen ningunha lóxica; e que, por tanto, é unha demostración milagrosa, un feito único e sensacional coma unha alineación planetaria, que teña sucedido esto

Ningún comentario: