Vamos a ver: teño a sensación de que me pasei toda a adolescencia xugando ó Mario Tennis con Alberto e con Marcos na súa N-64 (algo máis fixen, claro, ata deporte).
O caso é que un día puxémolo en italiano (éramos novos e tíñamos ganas de experimentar), e os bichiños estes (que en español se chamaban shyguy e flyguy, nin en traducir se molestaron), convertíronse de repente en tipo timidetto e tipo raretto. En fin, qué tempos irrepetibles...
Ningún comentario:
Publicar un comentario