domingo, 26 de xaneiro de 2014

Fragmento de "The Hitchhiker's Guide to the Galaxy", de Douglas Adams

"As Ford gazed at the spectacle of light before them, excitement burned inside him, but only the excitement of seeing a strange new planet. It was enough for him to see it as it was. It faintly irritated him that Zaphod had to impose some ludicrous fantasy onto the scene to make it work for him. All this Magrathean nonsense seemed juvenile.
Isn't it enough to see that a garden is beautiful without having to believe that there are fairies at the bottom of it too?"
Supoño que non é increíblemente sorprendente encontrar un guiño escéptico nun libro de Douglas Adams, pero gústame a forma de facelo. Excuso decir que all that Magrathean nonsense era, por outra parte, verdade.

xoves, 23 de xaneiro de 2014

O conxurado involuntario

Quixen buscar en internet a Paula de Parma, a das dedicatorias de Vila-Matas, por saber si existía fóra das gardas dos seus libros. Acabei, con certa lóxica, lendo un texto publicado nun blog arxentino chamado "pauladeparma" o 1 de octubre de 2006, domingo. Nel aparece o seguinte fragmento:
"[D]iría que Vila-Matas no existe, y un colectivo de autores dispuestos a aniquilar la identidad vigilan cómo crece su personaje. Pensándolo bien, ese vampiro ojeroso que se pasea cada vez más por periódicos y revistas puede no ser más que una marioneta con la suficiente chaladura como para que no sepamos interpretar en su mirada si habla en serio o se está burlando de nosotros."
Algunhas certezas quédanseme mirando ós ollos e abofetéanme cun guante vacío, retadoras. Lendo un comentario sobre Jacinto Antón nun blog intúo que o escribiu Ander Izagirre e resulta ser certo; aburrido en clase de estructuras penso que o "A. Serafín de Dios" que vera anunciado nunha placa se chamaba Ángel, e tamén é verdade. Cousas coma esa non deberían pasar, opino; xa me costa bastante ter unha mente científica como para que os feitos se revolvan contra min. Trato de descontalos como casualidades e pasar páxina, pero agárranseme coma a un toro banderilleado.
Mentras lía o texto anterior clavóuseme a certeza de que eu escribira algo moi parecido sete anos antes, á vez que a autora do blog. Intentei escapar do desafío, pero levábao cosquilleando dentro. E estaba derrotado de antemán, pero aínda así estiven buceando algún tempo nas augas empantanadas do meu blog vello hasta que vin o texto, publicado o martes 26 de septiembre de 2006:
"Vila-Matas no debería existir, tendría que ser sólo el pseudónimo que utilizase un escritor oculto, o incluso un escritor ficticio inventado (...) por un tipógrafo o un relojero."
Alleo a que había unha conspiración internacional de dúas personas na súa contra, Vila-Matas acudiu o xoves daquela semana a unha entrevista de Ray Loriga en "Carta Blanca". Fala dese programa en "Exploradores del abismo", e aparece anunciado na páxina de TVE como un dos invitados.
E sin embargo non está. O programa pódese ver na web e a entrevista que fixo, entre o martes no que eu pedín que non existise e o domingo no que pauladeparma afirmou que xa non o facía, desapareceu do programa.
Foi sin querer, francamente.

martes, 21 de xaneiro de 2014

Aprendamos sobre a formación da oleaxe de vento con Cabeça de Vaca

O vento empeza a soplar sobre un mar perfectamente en calma. Absolutamente en calma, como unha vaca esférica (igual é bon momento para aclarar que non teño demasiada idea, alas, de cómo se forma a oleaxe de vento). Cada ráfaga xenera unha subpresión xusto despois de pasar, que a nivel microscópico fai que as partículas superficiais da auga se eleven e despois teñan que rectificar, coma o pequeno volantazo que das cando te adianta un coche ó doble da túa velocidade na autovía porque estás ocupado tratando de recordar si vas no sentido correcto. Ata aquí estou bastante seguro. O volantazo das partículas superficiais xenera unha microvibración, e o monstruo empézase a desperezar.
 "Naquela mesma noite en que chegamos vieram algums índios até Castillo e lhe disseram que estabam muito doentes da cabeça, rogando que os curasse. Depois que os benzeu e encomendou-ou a Deus eles disseram que estavam completamente curados. Foram até suas casas e trouxeram muita tuna e um pedaço de veado, coisa que não sabíamos o que era. "
E estase producindo o mesmo fenómeno nas partículas inmediatamente próximas, pero cun desfase, porque o vento circulou sobre elas un diferencial de tempo despois. Igual subpresión, igual vibración, iguales amplitude e periodo e un lixeiro desfase: temos unha onda.
"Como a notícia logo se espalhou entre eles, (...) vieram outros enfermos para que nós os curássemos. Cada um trazia un pedaço de veado e eram tantos que não sabíamos onde colocar tanta carne. (...) Todos festejaram e dançaram até o raiar do so. Foram três dias consecutivos de festejos com a nossa chegada."
Ou algo así, francamente; a estas alturas xa encontro many a pigeonhole na teoría. Por exemplo, ¿móvense porque se repite o mesmo mecanismo, ou porque a auga é un medio contínuo e ó moverse unha partícula arrastra ás do lado?
O caso é que a ola avanza sin espera-las nosas explicacións, e como o vento sigue soprando propágase cada vez máis amplia, movendo grandes cantidades de auga, arrastrando profundidades con ela.
"Passado mais um dia, partimos dali, acompanhados por toda aquela gente, chegando até onde moravam outros indios. Estes nos receberam muito bem, nos dando carne de veado (...). Como aconteceu nos demais lugares, bastava nós fazermos uma oração junto a eles que já se diziam curados."
Chega á costa co ruxido dun monstruo e, cando a profundidade do leito mariño cumple a relación apropiada coa altura de ola significante, rompe sobre a area en gimnástico dibujo en el aire ou estalla sobre as rocas con autoridade, sin dar explicacións, inapelable coma unha avalancha ou unha reacción nuclear en cadea.
"(C)ontinuamos sendo bem recebidos, porém aqueles que nos acompanhavam começaram a saquear as casas dos que nos recebiam e tomar todos os seus pertences (...). Os própios indios que perdiam suas terras e casas (...), vinham nos consolar, dizendo que estavam muito felizes só por ter-nos encontrado e que mais adiante seriam recompensados por outros (...). A partir daqui houve uma mudança no hábito de receber-nos (...). Quando chegávamos nos lugares, as pessoas que vinham nos receber já nos ofereciam tudo que possuíam, inclusive suas casas (...). Aqueles que entregavam as suas coisas quase sempre nos seguiam, com o objetivo de na próxima parada receber alguma compensação."
Así se comportan os indios según Cabeza de Vaca. Unha marea que sube e entra nas casas polas ventanas ou estalla violenta contra as paredes. Difíciles de entender ou de explicar pero inevitables, coma un fenómeno físico ante o cal solo se pode encolle-los hombros e deixalo pasar.



REFERENCIAS:
"Naufragios y comentarios", de Álvar Núñez Cabeza de Vaca 

luns, 20 de xaneiro de 2014

Fragmento de "Viajes", de Marco Polo: Die Bremer Stadtmusikanten (?)

" [El Gran Khan] va a verlos una vez por semana, y va galopando por esta pradera, que corre a lo largo del muro, y muy a menudo trae consigo un leopardo en la grupa de su caballo.
Así se divierte en ver cómo los ciervos son devorados por sus halcones."

venres, 17 de xaneiro de 2014

Fragmento de "Viajes", de Marco Polo: you utter Vogon!

"En esta región se produce el almizcle mejor y más fino. Sabed que el almizcle se recoge así: hay un animalito del tamaño de una gacela que tiene el pelo muy áspero, las patas de gacela, sin cuernos, con cola de gacela, cuatro dientes, dos abajo y otros dos en la mandíbula superior, de tres dedos de largo y muy puntiagudos. Van siempre en parejas. Es un hermoso animal.
Cuando se le apresa, el animal tiene escondido en el medio del vientre, en una bolsita entre el cuero y la carne, el líquido; se corta el pellejo y se aparta, y este líquido es el almizcle"

martes, 7 de xaneiro de 2014

Fragmento de "The Speckled Band", de Arthur C. Doyle

"So he sat as I dropped off to sleep, and so he sat when a sudden ejaculation caused me to wake up"

Existen moitos exemplos de ejaculations no canon holmesiano. Recoméndase a posibles interesados na materia que vexan o primeiro episodio da temporada J de QI. (NdE)