Proveñente dunha modesta familia de pastores trashumantes do estado de Baktawng, no Noroeste de India, desde pequeno mostrou moito interés pola música, pese ás reticencias da súa familia. Escapou da súa casa ós 15 anos cunha das ovellas da familia, e, co diñeiro da súa venta, costeouse o seu ingreso na Imperial School of Music de Madrás (ISMM), donde moi pronto destacou como virtuoso da guitarra e do sitar.
Unha vez rematou os seus estudios, incorporouse en 1928 como profesor da ISMM, sendo o primeiro nativo indio que ocupaba un posto tal. Desde a súa cátedra da ISMM, exerceu de maestro de moi coñecidos músicos indios, coma Kasturba Ray, Aishwarya Annand e, sobre todo, Ravi Shankar, do que sempre dixo que era para el o fillo que nunca tivera (mentras Shankar dicía de Balaji que era o pai ó que nunca visitaba). Asimesmo, mantivo unha fecunda correspondencia con Ghandi, con quen soamente coincidiu unha vez: Balaji estivo con Ghandi en 1942, durante os seus famosos vinte días de xaxún no cárcere, tocando día e noite sen descanso o seu sitar para darlle ánimos ó lider.
A súa radical militancia na relixión zoroastriana, e os seus constantes enfrentamentos coa ortodoxia hindi fixeron que pouco despois caese en desgracia ó declarar en público, no acto de presentación do curso de 1946, "prefiro miles de veces ás miñas amadas ovellas de lana blanca coma a neve, coas súas orellas traviesas e as súas ubres e as delicadas patas que as sosteñen firmes que ás vacas, que para min non son máis que meras criadoras de moscas".
A partir de entonces perdeu o respeto dos seus alumnos, que o chamaban "o carneiro pestilente" ou "o cabrón", e foi forzado a dimitir do seu posto ó inicia-lo curso de 1947, cando a institución do ISMM se refundou ó independizarse a India do imperio inglés. Ademáis de eso, foille completamente imposible publicar ningún álbum, toda vez que tanto Shankar como Ghandi renegaron en público da súa amizade.
Desencantado pola súa situación decidiu retirarse á aldea de Patuvan, no distrito de Kerala, aldea na que tiña unha pequena granxa onde criaba ovellas. Nesta granxa recibiu o 17 de Novembro de 1949 a visita do folclorista americano Alan Lomax, que rexistrou por primeira e única vez a voz e a música de Balaji nunha grabación histórica, da cal se extraeron as cancións do seu único disco, chamado no mercado occidental "Like a windshield on a bug".
Este vinilo, largo tempo descatalogado, contén unha enérxica versión para sitar da canción tradicional estadounidense "Mary tiña un cordeiro", versión que á súa vez foi interpretada por George Harrison (con Eric Clapton ao sitar) nun mítico directo no CBGB de Nova York; así como a balada "Janam din mubarak ho", que co tempo se consolidou coma a canción de amor por antonomasia das películas de Bollywood.
Sin embargo, o éxito do disco chegou moi tarde para Sadasivan Balaji, que morreu apenas unhos meses despois da visita de Lomax no máis absoluto anonimato e sen ningún recoñecemento, na súa granxa de Patuvan, a causa das feridas gangrenadas que lle produxo un castrón ó mordelo nos testículos cando Balaji, irónicamente, estaba a tratar de castralo a el.
Triste final que sen dúbida cumplía á máxima vital de Balaji, da cal saíu o nome do seu disco: "Death sneaks up on you like a windshield on a bug".
3 comentarios:
Hala, primo, misión cumplida. Son algo lentiño para os encargos, pero salir acábanme salindo.
Suena como si yo fuese a morir aplastada por un peluche de Hello Kitty gigante mientras trato de llevarlo hasta el coche...
Impresionante semblanza do mestre Sadasivan, primo!! Superaches con creces a pretensión do xogo!
Publicar un comentario