Alamo Gordo

Unha muller fixo que o instituto de Alamogordo, NM onde estudia a súa filla prohibise o mes pasado "Neverwhere", de Neil Gaiman.

Ó día seguinte, un medio estatal deu a noticia, titulándoa "Mai consigue que prohiban libro adulto". No vídeo que acabo de enlazar, cunningly concealed among the words, unhos presentadores introducen a noticia centrándose no punto de vista da muller e no seu "logro" (unha mai gana a batalla e obliga a unha institución a cambiar a súa actitude), e despois entra a reportaxe en si. Cito:

“It's a book the Arizona Daily Star says it's ‘seasoned with a very adult dose of horror’. Flip to page 86 and you'll see exactly what they're referring to”.

Mentras tanto, en pantalla aparecen imaxes de apoio: a cita do Daily Star pódese ler á vez que a reporteira (e comprobar que a parafrasea, pero vaia), despois saen unhos dedos flipping pages, e finalmente a imaxe (con tres palabras censuradas) da páxina 86 do libro. Como non hai menores na sala, vouvos poñer a transcripción do texto; preparádevos para o que a reporteira califica como a very adult dose of horror, a ver si a podedes aguantar:

“The man had his hand inside the woman's jumper, and was moving it around enthusiastically, a lone traveller discovering an unexplored continent.

‘I want my life back’, Richard told the couple.
‘I love you’, said the man to the woman.
‘But your wife-’ she said, licking the side of his face.

‘Fuck her’, said the man.
‘Don' wanna fuck her’, said the woman, and she giggled, drunkenly. ‘Wanna fuck you’. She put her hand on his crotch and giggled some more.”

Hai outra frase terrorífica un pouco máis adiante, esperade: “Anesthesia peered back, curiously, at the couple, who were gradually becoming more horizontal.”

Sí, no libro hai unha personaxe que se chamaba Anestesia; outra fai portas e chámase Lady Door. Da familia Portico, ademáis. E si nos poñemos a pensar, tamén había un Nobody, un Shadow, Death, Dream, Desire, primos tíos e demáis familia. Alguén debería decirllo, a Gaiman.

Volvendo ó vídeo, despois aparece a concerned mother en pantalla, miñaxoia, tan abrumada pola maldade do mundo que se lle puxo cara de conexo diante dos faros dun coche, contestándolle á periodista que non podería ler eso en alto, que é tan malo que non lle parecería apropiado poñelo nas noticias.

E eu, for one, ahí estou de acordo coa muller, a min tampouco me parecería apropiado que se puxese alegremente a lelo en voz alta na tele despois de facer que o prohibisen. Ahora, sería sensacional:

"- Podería lelo en alto?

- O qué? Lelo en alto, por qué?

- Para que poidamos-

- Non, imposible, ni de coña.

- Grabalo, así despois témolo... grabado en vídeo... Está- estase negando a lelo?

- Si, claro que me nego, non poido lelo, non me parecería apropiado...

- Pero así dará mala imaxe, non pode aparecer negándose nin siquiera a lelo, a xente pensará que é...

- Qué?

- Bueno, unha meapilas, xa sabe, unha puritana con unha repulsión inexplicable polo sexo-

- Oia, oia!

- .. unha mojigata que te-

- Señora, oia!

- ... que tería que persignarse despois de ler a palabra fuck, e queimaría a xente por bruxería e tal.

- Estase pasando moito da raia, señora!

- Non, eu non. Oia, nada máis lonxe, para nada. Solo digo que será o que pensaría a xente, creo que iría na súa contra... Non queremos que a vexan coma unha integrista, comprende?, senón coma unha mai preocupada

- Pero é que eu non son unha integrista!

- Nonono, claro que non.
- Nin unha meapilas, son perfectamente capaz...
- Claro, claro.

- A ver, traia aquí ese libro, traia: ‘The man had his hand...’"

O caso é que nin siquiera é tan escandaloso o texto como para que a situación fose graciosa de todo. Moito millor si se aclarase a garganta, agarrase firmemente o libro nas súas mans e, mirando fixamente a cámara, lese esto:

“Squeeze! squeeze! squeeze! all the morning long; I squeezed that sperm till I myself almost melted into it; I squeezed that sperm till a strange sort of insanity came over me; and I found myself unwittingly squeezing my co-laborers’ hands in it, mistaking their hands for the gentle globules. Such an abounding, affectionate, friendly, loving feeling did this avocation beget; that at last I was continually squeezing their hands, and looking up into their eyes sentimentally; as much as to say,- Oh! my dear fellow beings, why should we longer cherish any social acerbities, or know the slightest ill-humor or envy! Come; let us squeeze hands all round; nay, let us all squeeze ourselves into each other; let us squeeze ourselves universally into the very milk and sperm of kindness.
Would that I could keep squeezing that sperm for ever!”