Cabeza de Vaca nas Cotovías

Estou en Lugo, así que hoxe póidovos copiar directamente de Naufragios en lugar de oir campanas ao lonxe e contarvos mentiras piadosas coma antes. Ocorre que por estes azares da vida a miña copia do libro é unha edición brasileira, así que tódalas citas van estar en portugués, xa me perdonaredes; podedes imaxinar que as pronuncia un Cabeza de Vaca confuso, que viaxou demasiado no tempo e tén problemas de time lag:

"Naquela ilha costumam curar as enfermidades soprando o doente e passando a mão sobre ele. Tentaram fazer isso conosco e nós nos ríamos muito, o que os deixou zangados."

Si lle preguntades ó Cabeza lusista, diravos que a ilha en cuestión era a de Mal-fado, á cal fóra do meu libro os españois chamaron del Malhado, e en xeral coñecemos como Galveston, TX; por Gálvez Town, por outra parte, así que a ver quén convence a Cabeça de Vaca de que fai mal en chamarlle do Mal-fado.

Galveston, por certo, é a cidade natal de Barry White, quen en realidade se chamaba Barry Carter, porque se ve que nesta illa do infortunio os nomes non valen ren. É un laberinto de espellos no que nada é o que parece, e os nativos despertan a cada día falando cun acento distinto, vacíos de significados, e inventan un novo nome para o sol, o mar e a illa, nas súas voces graves e sensuais.
En todo caso, como vedes cando os nativos lles ofreceron axuda ós españois, estes despreciárona e ríronse deles. Non foi moi educado pola súa parte, pero o de soprar nas feridas e impoñer  mans tampouco tiña moito sentido.
Pero qué ten sentido en Galveston, onde os nomes non significan nada e todos retozan e disfrutan coma se ó día seguinte cada persona se despertase sendo completamente distinta e non houbese consecuencias; onde son incapaces de acumular sabiduría dunha xeración a outra porque ó durmir olvidan o nome de tódalas enfermidades, coma unhos peixes de cores, coma unhas cotovías, e solo poden soprar e xunta-las mans e esperar un milagre.

Os soldados españois, donos do mundo, futuros Conquistadores, ríanse con superioridade dos indios de Galveston porque eles contaban co máis avanzado coñecemento médico europeo. Incluso Cabeza de Vaca, co time lag que sufre, non pode evitar sorrir mentras recorda as supersticións dos indios e escribe as seguintes liñas:

"O que o médico costuma fazer é uma incisão no lugar dolorido, chupando ao redor dela. Costumam também fazer cauterização com fogo (...). Depois disso, sopram no lugar que dói e acreditam que com isso afastam o mal. Nós os curavamos benzendo-os, rezando un Pater Noster e uma Ave Maria, e rogando a Deus Nosso Senhor que lhes desse saúde."

REFERENCIAS:
"Naufragios y comentarios", de Álvar Núñez Cabeza de Vaca